ความหมายของคำว่า ' ปุย ๑ '

ความหมายของคำว่า ' ปุย ๑ '
ปุย ๑ หมายถึง น. ของที่เป็นใยฟูอย่างสําลีหรือขนสัตว์บางชนิด เช่น ปุยฝ้ายปุยสำลี สุนัขขนเป็นปุย.

ปุยฝ้าย
น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์บุษยะ มี ๕ ดวง, ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัวดาวโลง ดาวปู ดาวสมอสําเภา ดาวสิธยะ ดาวบุษย์ ดาวปุษยะ หรือดาวปุสสะ ก็เรียก; ชื่อขนมชนิดหนึ่ง มีลักษณะคล้ายขนมถ้วยฟู แต่เนื้อละเอียดและนุ่มกว่า.
ปุย ๒, ปุยกระโดน, ปุยขาว
ดู กระโดน.
ปุย ๒, ปุยกระโดน, ปุยขาว
ดู กระโดน.
ปุย ๒, ปุยกระโดน, ปุยขาว
ดู กระโดน.
ปุ้ย
น. ลักษณะแก้มที่ตุ่ยออกมาเช่นในเวลากินอาหาร; (ถิ่น-ปักษ์ใต้)ของลับหญิง.
ปุ๋ย ๑
น. สิ่งที่ใส่ลงไปในดินหรือให้ธาตุอาหารพืชหนึ่งหรือหลายธาตุ.
ปุ๋ยคอก
น. ปุ๋ยที่ได้จากมูลสัตว์และเศษซากพืชรองคอก.